Homo Ludens, de spelende mens

Samenwerken is best moeilijk. We hebben allemaal wel eens te maken met te lange vergaderingen die energie opslurpen. Of met irritaties tussen collega’s. Afspraken die niet worden nagekomen. Eindeloze projecten waar we ons met moeite toe kunnen zetten. En er zijn de momenten dat we lekker bezig zijn, ons verliezen in het werk en goed schakelen met collega’s. Waar zit dat in?

Als we opgroeien en onze persoonlijkheid ontwikkelt zich, staan we onder invloed van twee tegengestelde krachten. De ene kracht zet ons aan tot verbinding met de mensen om ons heen. De andere tot het nemen van afstand en doen wat we zelf willen. Zo ontwikkelen we zowel sociale vaardigheden als onze eigen identiteit.  Daarbij balanceren we tussen verbinding met anderen en vrijheid om onszelf te zijn.

Omdat vrijheid in onze cultuur belangrijk is, is in veel organisaties daar de nadruk op komen te liggen. De balans is een beetje doorgeslagen naar eigen belang en ieder voor zich. Zo zijn we ongemerkt met elkaar aan het concurreren. We denken niet in termen van win-win maar in win-lose. En gek genoeg geeft die nadruk op het individu geen gevoel van vrijheid. De flow van lekker samenwerken ervaren we slechts zelden. En saaie vergaderingen, irritaties en energie verlies lijken erbij te horen. Dat is zonde.

Wat kunnen we doen om de tegenstelling tussen vrijheid en verbondenheid te overstijgen? Kinderen weten wel hoe. Kinderen die opgaan in hun spel  zijn helemaal vrij en tegelijkertijd verbonden met elkaar. Zij overstijgen de paradox, ze laten vrijheid en verbondenheid tegelijkertijd bestaan. Meer speelsheid in onze samenwerking, zou dat het geheime ingrediënt zijn? Als we kunnen opgaan in ons werk zoals kinderen in hun spel, dan worden onze vergaderingen energieker en leuker en onze relaties beter. Laat je spelende mens in je organisatie los want samenwerken is best moeilijk! Neem contact met me op voor een intake.